Ναι, είμαι στρατευμένος. Γιατί θα βόλευε το σύστημα να μην είμαι.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Γιάννενα. Ο πατέρας μου Κλεάνθης ήταν τηλεγραφητής και απ’ το Μέτσοβο. Η μητέρα μου, Πελαγία, μοδίστρα και Γιαννιώτισα• και μια απ’ τις τρεις κόρες ενός απ’ τούς πρώτους κομμουνιστές της πόλης μας, του τσαγκάρη μπάρμπα-Γούσια Μπαμπούρη, σύντροφου και φίλου του γιατρού των φτωχών, του περίφημου Νικολάου Σκοπούλη. Αυτές οι λίγες αράδες διαμόρφωσαν και τους χαρακτήρες του αδερφού μου Δημήτρη Ρόκου και τον δικό μου.
Το 1961 κατεβήκαμε στην Αθήνα, με παρότρυνση του ξεχωριστού καθηγητή των Γαλλικών στη Ζωσιμαία Σχολή και του καθηγητή των Καλλιτεχνικών σπουδαίου γλύπτη Παύλου Βρέλλη, για σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Από τότε αισθανόμουν την ανάγκη όλο να ξαναγυρίζω και ν’ απολογούμαι στον Θεό Μιτσικέλι και στη Θεά Παμβώτιδα για την πορεία μου στα χρόνια που όλο και πιο γρήγορα τρέχαν μακρυά.»