Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Η Γεωργία Σκοπούλη στο Εργαστήρι του συγγραφέα

Μια σύντομη συνέντευξη-παρουσίαση του βιβλίου όπως δημοσιεύθηκε στο fractal.gr

Αυτές που ζήσανε σε δύο κόσμους

Η ανάγκη, είπαν
που μας έφερε εδώ
που μας έδιωξε
από του σπιτιού μας τη γαλήνη
και την αγαπημένη πατρίδα.
Κάθε γυναίκα έρχεται εδώ
από ζόρι
όχι από το κέφι της
Τα γκρέμισαν όλα
και μείναμε στο δρόμο
μόνος δρόμος η φυγή.
Για τα παιδιά μας πιο πολύ
και για τα εγγόνια
για το Μέλλον, είπαν
Και κανείς δεν μίλησε
γι’ αυτές τις γυναίκες
Κανείς
Μόνο όσοι τις χρειάστηκαν
ξέρουν
Ήταν και είναι ανεκτίμητη
η προσφορά τους


Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν
σ’ ένα σύστημα διαφορετικό
το Σοσιαλιστικό
Δυο αλλιώτικες ζωές…
Γυναίκες από 30 μέχρι 67 χρονών
γυναίκες πονεμένες
ατσαλωμένες
Με τη δική τους μόρφωση
και την κουλτούρα
κι’ έναν άλλον αέρα
Μου διηγήθηκαν τη ζωή τους εκεί
απ’ όταν τη θυμούνται και μέχρι που έφυγαν
Για τα χρόνια τους τα παιδικά
για τα σχολεία και τις σπουδές
και το επάγγελμα
Είχαν να πουν και για τους γονείς
τους παππούδες και τις γιαγιάδες
τις γενιές τις προηγούμενες.
Έμαθαν τα ελληνικά
αγάπησαν την Ελλάδα
είχαν να πουν και για τη ζωή τους εδώ

Σκοπούλη - cover media
Με ρωτούν το Πώς και το Γιατί
Πώς τις βρήκα;
Ρωτώντας και ψάχνοντας
Δεν γνώριζα καμιά
Σιγά-σιγά
Από χωριό σε χωριό κι από πόλη σε πόλη
Ζουν κι εργάζονται σε ελληνικά σπίτια
Κάνουν τις νοσοκόμες χωρίς να είναι
Υπηρετούν ηλικιωμένους και ανήμπορους
Κατάγονται από πρώην Σοσιαλιστικές χώρες
Από εικοσιτέσσερις γυναίκες μόνο μια δεν δέχτηκε να μιλήσει
Οι υπόλοιπες δέχτηκαν με μεγάλη χαρά
Σαν να περίμεναν
Ήταν πρόκληση και ξάφνιασμα
Που κάποιος θέλησε να τις ακούσει
Και να γράψει για τη ζωή τους
Τις ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη!

Και το Γιατί;
Ήταν και δική μου ανάγκη και ερώτημα
Όπως και ερώτημα εκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη γη
Που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο
Ειρηνικό
Που επίκεντρο θα είναι ο άνθρωπος και η ευτυχία του
Και όχι το κέρδος
Σε έναν κόσμο που οι ισχυροί
δεν θα βομβαρδίζουν τους λαούς
και μετά θα περιθάλπουν πρόσφυγες…
Πώς βίωσε ο απλός άνθρωπος τον Σοσιαλισμό;
Πώς βιώνει τον Καπιταλισμό;
Ήταν καλύτερα τότε;
Είναι καλύτερα τώρα;
Για ποιον;
Πώς κι έγινε ένας ολόκληρος κόσμος να καταρρεύσει;
Πώς κι έγινε ο ένας κόσμος να αγοράσει τον άλλον «με ένα μπλουτζίν και δυο μπανάνες»;
Δίνει απαντήσεις το βιβλίο;
Βιβλίο με αφηγήσεις είκοσι τριών γυναικών από τις πρώην Σοσιαλιστικές χώρες
Αφιερωμένο στους ανθρώπους που αναγκάζονται να φεύγουν από την πατρίδα τους
Δεν είναι απλά αφηγήσεις
Δεν είναι μαρτυρίες
Είναι κατάθεση ψυχής
Είναι η δική τους αλήθεια:
- Τι να παλέψω; Τι να πολεμήσω; Σε ξένη πατρίδα
- Να έχω ένα ρεπό για κλάμα, θέλω!
- Κάθε γυναίκα έρχεται εδώ από ζόρι, όχι για το κέφι της
- Παρόλα αυτά, καλά έκανε και διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση
- Εδώ είμαι ένα τίποτα. Ένα τίποτα είμαι.
- Ένιωθες ελεύθερος! Δεν είχες το άγχος για το τι θα ξημερώσει
- Παρατήσαμε τη γη, παρατήσαμε τα εργαλεία, τα τραχτέρια!
- Οι νεόπλουτοι κάνουν τώρα κουμάντο…
- Ήταν λίγο ουτοπία αλλά και πραγματικότητα ο Σοσιαλισμός.
- Ο απλός λαός δεν είχε να χωρίσει τίποτε και με κανέναν!
- Δεν είμαι βιώσιμη σε τούτο το σύστημα.

1 Μάη 2016




Επί τω… έργω με την Ντουμπράβσκα, από το Σβόρνικ Βοσνίας Ερζεγοβίνης, μία από τις γυναίκες που μίλησε για τη ζωή της στο βιβλίο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου