Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014
Η παράσταση "Γυναίκες που γίναν ένα με τη γη" στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Ρέθυμνο στις 31/10/2014
Δελτίο τύπου
Η εταιρεία τέχνης «Βιολέττα» παρουσιάζει την παράσταση:
Γυναίκες που ’γιναν ένα με τη γη
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014
8.00 μ.μ., Ρέθυμνο
Φοιτητικό Πολιτιστικό Κέντρο
Ξενία
Ξενία
Υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Κρήτης
Στο πλαίσιο του Προγράμματος Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας που υλοποιείται από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης –ΚΕΜΕΙΕΔΕ- του Πανεπιστημίου Κρήτης, την Παρασκευή 31/10/2014 στις 20.00 το βράδυ, στο Φοιτητικό Πολιτιστικό Κέντρο Ξενία, ανεβάζεται από την εταιρεία τέχνης «Βιολέττα» η θεατρική παράσταση «Γυναίκες που ’γιναν ένα με τη γη»
Ετικέτες
Αυτές που γίναν ένα με τη γη,
αφήγηση,
θέατρο,
Μαρινέλλα Βλαχάκη
Η παράσταση "Γυναίκες που γίναν ένα με τη γη" στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης στις 27/10/2014
Δελτίο τύπου
Θεατρική παράσταση που διοργανώνει η Πολιτιστική Ομάδα Καθηγητών Αγίου Νικολάου-ΕΛΜΕ Λασιθίου
«Η μνήμη είναι οι ρίζες που συγκρατούν τα χώματα να μην τα παρασέρνουν οι κακοκαιριές», σημειώνει η ποιήτρια και ηθοποιός Μαρινέλλα Βλαχάκη. Λόγια που στις μέρες μας είναι ιδιαίτερα επίκαιρα, καθώς ο άνθρωπος μέσα στην ιδεολογική και πολιτική ανεμοδούρα που βιώνει ψάχνει για αντιστήλια, για στηρίγματα. Εκεί έρχεται η μνήμη, η πορεία προς τα πίσω , η επαφή με τις ρίζες να του προσφέρει βοήθεια, να τον φέρει σε επαφή με αξίες που σήμερα δύσκολα βρίσκει, όπως θάρρος, αυταπάρνηση, αξιοπρέπεια και πίστη στον άνθρωπο, τον απλό, ξεχασμένο άνθρωπο, τον άνθρωπο του μόχθου που συνήθως είναι στα μετόπισθεν των επιχειρήσεων, αλλά πρωταγωνιστεί με το ήθος του στη ζωή.
Ετικέτες
Αυτές που γίναν ένα με τη γη,
αφήγηση,
θέατρο,
Μαρινέλλα Βλαχάκη,
τέχνες
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014
Λαϊκές αυτοβιογραφίες: Σχόλιο του Μ. Γ. Μερακλή σε 3 μέρη
Αναδημοσίευση από το diastixo.gr
Λαϊκές αυτοβιογραφίες Ι
Το 2007, προλόγισα το βιβλίο της Ηπειρώτισσας δημοσιογράφου κυρίας Γεωργίας Σ. Σκοπούλη, Αυτές που γίναν ένα με τη γη
(Εκδόσεις Δωδώνη). Περιελάμβανε 66 συνεντεύξεις που είχε πάρει, πιο
σεμνά και ταπεινά θα έλεγα, συνομιλίες που είχε κάνει, με
συμπατριώτισσές της γεννημένες στα χρόνια από το 1909 έως το 1951, σε
μια περίοδο, όπως έλεγα στον πρόλογό μου, «εξόχως ηλεκτρισμένη και
δραματική».
Σχεδόν αμέσως μετά το 1975 (χρονιά εκλογής μου στα Ιωάννινα), μιλούσα στους φοιτητές μου για τη σημασία που έχουν για τη Λαογραφία οι αυτοβιογραφικές διηγήσεις λαϊκών ανθρώπων, είδος που είταν γνωστό από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν Γερμανοί βιομηχανικοί εργάτες έγραφαν τέτοιες αυτοβιογραφίες, παρωθούμενοι από τους ιδεολογικούς καθοδηγητές τους που ήθελαν, και μ' αυτό τον τρόπο, ν' ανεβάσουν το μορφωτικό επίπεδο και το κοινωνικό αυτοσυναίσθημά τους. Ένας από τους πιο δραστήριους λαογράφους της πρώην DDR (Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας), ο Hermann Strobach, σε μια ιδιαίτερα σημαντική «Εισαγωγή στη λαϊκή ποίηση» (Λειψία, 1979) είχε εντάξει σ' αυτή και τις αυτοβιογραφίες των εργατών ως λογοτεχνικό είδος.
Σχεδόν αμέσως μετά το 1975 (χρονιά εκλογής μου στα Ιωάννινα), μιλούσα στους φοιτητές μου για τη σημασία που έχουν για τη Λαογραφία οι αυτοβιογραφικές διηγήσεις λαϊκών ανθρώπων, είδος που είταν γνωστό από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν Γερμανοί βιομηχανικοί εργάτες έγραφαν τέτοιες αυτοβιογραφίες, παρωθούμενοι από τους ιδεολογικούς καθοδηγητές τους που ήθελαν, και μ' αυτό τον τρόπο, ν' ανεβάσουν το μορφωτικό επίπεδο και το κοινωνικό αυτοσυναίσθημά τους. Ένας από τους πιο δραστήριους λαογράφους της πρώην DDR (Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας), ο Hermann Strobach, σε μια ιδιαίτερα σημαντική «Εισαγωγή στη λαϊκή ποίηση» (Λειψία, 1979) είχε εντάξει σ' αυτή και τις αυτοβιογραφίες των εργατών ως λογοτεχνικό είδος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)